Formy zatrudnienia pracownika
Главная страница › Блог › Кадры Formy zatrudnienia pracownika Zajrzyj na nasz blog, aby zdobyć praktyczne informacje dotyczące prowadzenia działalności, procesów legalizacji i wielu innych tematów związanych z biznesem Jednoosobowa działalność Spółka Налоги Кадры Легализация иностранцев Darya Pashkevich Styczeń 21, 2025 Standardową formą zatrudnienia pracownika jest umowa o pracę, jednak możliwe jest również nawiązanie współpracy na podstawie umów cywilnoprawnych. Co jest najbardziej korzystne dla pracodawcy i w jakiej sytuacji? Dla każdego biznesu, szczególnie na początkowym etapie działalności,ważne jest uwzględnienie kosztów związanych z zatrudnieniem pracowników. Przedsiębiorca powinien dokładnie przeanalizować dostępne formy zatrudnienia, dopasowując je do specyfiki wykonywanej pracy oraz potrzeb firmy. W tym artykule przyjrzymy się głównym różnicom między nimi. Umowa o pracę Stosunki pracy między pracownikiem a pracodawcą w ramach umowy o pracę regulowane są Kodeksem pracy. Zgodnie z jego przepisami pracownik zobowiązuje się do wykonywania określonych obowiązków na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem, w wyznaczonym miejscu i czasie. Pracodawca natomiast ma obowiązek zatrudnić pracownika oraz zapewnić mu wynagrodzenie za wykonaną pracę. Kodeks pracy przewiduje następujące rodzaje umów o pracę: – Umowa na okres próbny – zawierana w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika. Służy zarówno pracodawcy, jak i pracownikowi do wzajemnej weryfikacji oczekiwań i możliwości przed ewentualnym nawiązaniem dłuższej współpracy. Maksymalny czas trwania takiej umowy wynosi 3 miesiące. Art. 25 § 2. Kodeksu pracy Umowę o pracę na okres próbny zawiera się na okres nieprzekraczający 3 miesięcy, z zastrzeżeniem § 21–23, w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. – Umowa na czas określony – w umowie określony jest czas, na który pracodawca zatrudnia pracownika. Całkowity czas trwania umowy nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba takich umów jest ograniczona do 3. Art. 251 § 1. Kodeksu pracy Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech – Umowa na czas neokreślony – w umowie nie wskazuje się czasu, na który pracodawca zatrudnia pracownika. Umowa o pracę gwarantuje pracownikowi szereg praw i zabezpieczeń, takich jak: – prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego, – płatny zasiłek chorobowy, – ograniczenie pracy w godzinach nadliczbowych – obowiązkowe wynagrodzenie za nadgodziny w postaci dodatku lub czasu wolnego, – wyraźne określenie zasad zatrudnienia i zwolnienia pracownika, – pracodawca opłaca składki na ubezpieczenie społeczne, dzięki czemu pracownik ma prawo do bezpłatnej opieki zdrowotne, – minimalne wynagrodzenie, W 2025 roku wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, które pracodawca musi wypłacić pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, wynosi 4666 zł brutto miesięcznie Umowy cywilnoprawne Stosunki pracy między pracownikiem a pracodawcą w ramach umowy cywilnoprawnej regulowane są przepisami Kodeksu cywilnego. Umowa zlecenie W umowie zlecenie należy wyraźnie określić zakres pracy, którą ma wykonywać zleceniobiorca. W przypadku umowy zlecenia zleceniodawca zazwyczaj opłaca składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne za zleceniobiorcę. Wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia nie może być niższe niż ustalona minimalna stawka godzinowa. W 2025 roku minimalna stawka godzinowa wynosi 30,50 zł brutto. Umowа o dzieło Na podstawie tej umowy wykonawca zobowiązuje się do realizacji określonego zadania na rzecz zleceniodawcy. W przeciwieństwie do umowy zlecenia, w tym przypadku kluczowe znaczenie ma konkretny rezultat pracy, który powinien być ściśle określony i zgodny z ustalonymi wymaganiami zleceniodawcy. Dla osób fizycznych ta umowa jest korzystna, ponieważ istnieje możliwość uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% lub 50% (w przypadku przeniesienia praw autorskich). Dzięki temu dochód podlegający opodatkowaniu jest niższy, co pozwala wykonawcy zatrzymać większą część wynagrodzenia. Zleceniobiorca na podstawie umowy zlecenia nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu. Zarówno umowa zlecenie, jak i umowa o dzieło powinny być udokumentowane rachunkami, na podstawie których wypłacane jest wynagrodzenie. W obu przypadkach wynagrodzenie podlega opodatkowaniu. Zleceniodawca, jako płatnik podatku, zobowiązany jest do odprowadzania podatku dochodowego i przekazywania go do urzędów skarbowych. Stawka podatku wynosi 12% lub 32% w zależności od progu podatkowego, w którym znajduje się wykonawca. Wskazówka Wybór formy zatrudnienia w Polsce jest ważną i istotną decyzją zarówno dla pracowników, jak i pracodawców. Może on wpływać na obowiązki prawne, prawa pracownicze, gwarancje socjalne oraz warunki pracy. Przy podejmowaniu decyzji warto uwzględnić nie tylko specyfikę wykonywanej pracy, ale także koszty związane z zatrudnieniem.
